vrijdag 30 november 2012

Zoeken naar harmonie


Dat is waar deze schilder vandaag mee bezig was. Een streepje hier, een veegje daar. Zoeken naar evenwicht.


Het strand was groot en de lucht en de wolken waren kolossaal, de meeuwen witte stippen aan de horizon. De wind liet de golven stuiven in een hemels licht. Uitspansel is het woord. Grijzen en witten en blauwen en bruinen en al die kleuren die alleen een kunstenaar ziet.


En zo was het als je je omdraaide.

Meer plein air painting van Roos Schuring op haar website en blog.

donderdag 29 november 2012

Lucifers


Genoeg voor de komende honderd jaar. Gewoon goed droog houden, dan kun je dat weer besparen op je pensioen. En voor je 't weet, gooien ze er weer een extra belasting op.

Weekblad De Amsterdammer nr. 2466 (1924) p. 3

zaterdag 24 november 2012

Oog in oog met de echte!


Jaaaa, daar was-ie, vanmiddag, bij Scheltema op het Koningsplein, de enige echte!

donderdag 22 november 2012

Waterbesparende douchekop

Tot de kleine ergernissen in het leven behoren goede bedoelingen waar je niet op zit te wachten. Zo kreeg ik vandaag een monteur op bezoek die de doorgeroeste douchekop kwam vervangen. Ik kan dat natuurlijk ook zelf, maar als je in een huurhuis woont, laat je dat doen. De monteur stelde voor om alles maar meteen te vernieuwen. Hij had een moderne set bij zich, met glijstang en moderne kranen. Na een minuut of tien zat alles aan de wand en volgde de demonstratie. 'Kijk, en wat nou zo mooi is, er zit een waterbesparende douchekop op.' Ik zag het pisstraaltje dat uit de kop kwam en zei: 'O ja, mooi.' Zodra hij de deur uit was, zou ik in actie komen. Ik doe dat ook altijd in vakantieverblijven, waar ze in staat zijn het straaltje zo af te knijpen dat je je begint af te vragen of je de kraan wel hebt opengedraaid als je onder de douche staat. Kostbare vakantietijd gaat ermee verloren. Het eerste dat ik dan doe, is een scherp voorwerp zoeken om het dingetje (een rubbertje of plastic gevalletje, hoe moet je het noemen) dat tussen douchekopgreep en slang zit, eruit te wippen. Een kwestie van losdraaien en dan zie je het zitten. Als je van plan bent nog eens terug te komen op je vakantieadres, doe je het dingetje voor vertrek weer netjes terug. En verder gewoon kort douchen, met heel veel water, dan word je lekker schoon. Dat is mijn advies.

Het dingetje, sterk vergroot.

maandag 19 november 2012

zondag 18 november 2012

Goedheiligman geland


Hier is de goedheiligman gisteren aangekomen. Al die andere plekken waarover ze vertellen, moet je gewoon niet geloven.


donderdag 15 november 2012

Fata morgana


Er is altijd de zee die je naar buiten lokt. Een tijdje geleden stond ik hier nog te schilderen, op precies deze zelfde plek.

De zee, het strand. Wie weet wat dat is, wordt door geen boek of puzzel in huis gehouden. Het doet me denken aan de lange, warme tentamenweken in mei en juni, met iedere dag een of twee tentamens. En maar over die boeken gebogen zitten. Maar dan, aan het einde van zo'n dag de belofte... van het strand, de zee, met het oneindige blauw daaromheen. Een uurtje je hoofd leegmaken, om het diezelfde avond en de dag daarop weer te mogen vullen. En het gekke is, het ging alleen maar goed juist omdat de zon scheen en het zo heel, heel warm was, te warm om te leren, zou je bijna zeggen. Want zou het regenen op een tentamendag, dan bleef er van die belofte maar weinig over. En wat moest er van je tentamen terechtkomen...

maandag 12 november 2012

Puzzelen



Als je echt je tijd wil verbeuzelen, moet je gaan puzzelen. Een hele groene puzzel bijvoorbeeld, met alleen maar boom en blad en bosgrond, en in het midden als enig lichtpunt een beer met een geruite jas en een blote poes. Alleen de rand – je begint altijd met de kantstukjes – kostte ons al een middag.

donderdag 8 november 2012

Geen lucifers

Het is m'n eigen schuld natuurlijk, dat de lucifers op zijn. Ik had ze bij het laatste doosje dat ik pakte gelijk op het lijstje moeten zetten. Maar bij boodschappen die je bijna nooit nodig hebt, vergeet je dat. Het volle doosje was op dat moment belangrijker dan de lege voorraad. Maar nu is ook dát doosje op. Je steekt je laatste lucifer af en weg zijn ze.

Ik merkte het toen ik vandaag een eitje wilde koken. Geen lucifers in huis. Ook geen ander vuur. Roken doe ik al ruim tien jaar niet meer, dus ook nergens een verdwaalde aansteker. Wat te doen? Naar de buren? Te gemakkelijk. Eerst eens even nadenken. Een brandende gloeilamp stukslaan? Nee, dat kon niet. De SAS Survival-gids er maar eens op naslaan: een stuk ijs tussen je handpalmen smelten en daarmee een vergrootglas maken... Maar in het winterse huis is geen zonnestraal te bekennen om het takje brandende te krijgen. Of twee stenen tegen elkaar slaan... Wat zullen de buren daarvan denken?
Langzaam begon er iets in mijn brein te rijpen. Als ik nou eens de grill van de oven aandoe en daar een lucifer bij houd. Ik diepte er eentje op uit het sardineblikje waar ik de afgebrande exemplaren in gooi en hield die bij de gloeiende grill. Een enorme rookontwikkeling was het gevolg. Omdat de grill tegen de bovenkant van de oven zit, is er haast geen zuurstof om het vuur brandende te krijgen. De broodrooster kent dat probleem niet. Maar de gloeidraden om de boterhammen bruin te branden zitten nogal diep in het apparaat. Ik prikte een lucifer op de punt van een mes en zette de broodrooster aan. Daarna duwde ik de klemmen die de boterham op zijn plaats houden uit elkaar, met een vork, niet met m'n handen. Et voilà! De eitjes konden op.

En voor iedereen die de meest vergeten boodschap eens een keer vergeet, is hier het instructiefilmpje dat ik ervan maakte, waarbij wel moet worden opgemerkt: don't do this at home!