Chet Baker

Vroeger had ik vrienden die woonden in de Oude Braak. Dat is een steeg ongeveer tegenover GEBOUW 'T EINDE VAN DE WERELD dat staat aan het einde van de Nieuwezijds Voorburgwal voor de splitsing met het Hekelveld waarna deze wegen overgaan in de Martelaarsgracht. Het gebouw heet zo omdat daar, bij de Nieuwendijk, vroeger het land ophield en het water van het IJ begon.

Op een gegeven moment verhuisden de vrienden naar de Leidsegracht. Als ik daar heen ging, liep ik vanaf het station altijd langs de steeg waar ze eerst gewoond hadden. Op een keer was de steeg afgesloten met roodwitte linten. Op de Leidsegracht aangekomen wisten ze me te vertellen dat Chet Baker daar die ochtend uit een hotelraam was gevallen. Dat moet een raam van het Crowne Plaza geweest zijn, maar of dat toen ook al zo heette, weet ik niet. De ingang van het hotel is aan de Nieuwezijds Voorburgwal maar er zijn ook kamers die uitkijken op de steeg ernaast. Maar dat is de Nieuwezijds Armsteeg.

Altijd als ik langs Oude Braak kwam, dacht ik weer aan die roodwitte politielinten en aan de grote Amerikaanse jazztrompettist en -zanger die hier aan zijn einde gekomen was. Dat was in 1988, weet ik nu. In 1992 maakte ik er dit gedicht* over:

Ik weet nog

In de Oude Braak

Een dooie kerel

Chet Baker

Vele jaren later vertelden diezelfde vrienden mij dat Chet Baker uit een heel ander hotel gevallen was, op een hele andere plek. Dat was op de kop van de Zeedijk. Om precies te zijn uit hotel Prins Hendrik, aan de gelijknamige kade. Op tripadvisor.nl is te zien dat dat was uit kamer 210.

Een tijdlang is er tegenover het hotel een provisorisch monument geweest. Op 13 mei 1999, de elfde sterfdag van de Chet Baker werd er aan de gevel van het hotel een plaquette onthuld die het voorval memoreert.

De tekst op de plaquette luidt:

Trumpet player and singer

CHET BAKER

died here on May 13th 1988

He will live on in his music

for anyone willing

to listen and feel

Chet Baker was veel in Amsterdam, waar hij optrad in zijn vaste cafés, waaronder café De Kroeg. In de prachtige documentaire die de VPRO over de trompettist en zanger maakte, zien we een van zijn laatste optredens. Met zijn laatste interview. En met het nummer 'My funny Valentine', waarmee hij wereldberoemd werd.

De ijle stem en de lange trompettonen zijn ook te horen op de laatste cd die met de jazzmusicus werd opgenomen, met het Rundfunk Orchestra Hannover des NDR onder leiding van Dieter Glawischnig.

* Opgenomen in A linea nr. 4, p. 27.