Zoals wij ons ooit neervleiden op een van die intieme rotsstrandjes van de Côte Sauvage, de 'Wilde Kust', om precies te zijn in de Baie de la Bonne Vierge, de 'Baai van de Goede Maagd', een klein eindje fietsen van Valentin Plage. Intiem, omdat we dat strandje helemaal voor ons alleen hadden en niemand ons kon zien... dachten we.
We lagen er nog maar net, toen er een hele klas Franse schoolkindertjes het strand op kwam, botaniseertrommeltjes om de schouder. Ik denk dat het de eerste schoolweek was. Op nog geen paar meter van onze handdoeken stapten ze voorbij, druk kwetterend, hamertjes en houweeltjes in de aanslag, de leraar géographie, met baard, ertussenin en erbovenuit. Een hele klas met van die scholiertjes van het type Le Petit Nicolas, zo weggelopen uit een boekje van René Goscinny en Jean-Jacques Sempé. Recht op de rotswanden af die ons omringden. Bloedheet was het er, want geen zuchtje wind. Augustus voorbij. De scholen waren weer begonnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten