Kippers op z'n Brits

Kippers, 's ochtends vroeg op de vismarkt gehaald door onze gastvrouw Doreen
van Star Villa Guesthouse, met Nairn's oatcakes ('havercrackers').

Kippers eet ik altijd op z'n Brits. Tenminste, sinds ik ze in de Schotse hoofdstad een keer bij het ontbijt gegeten heb. Heet water erop, afgieten, en smullen maar! Zijn ze niet zo zout.

Er bestaan ook recepten van, wat uitgebreider, met gesmolten boter, citroensap en gehakte peterselie. Alles over kippers lees je in de column van Nick Trachet op brusselnieuws.be. 'De meest mythische', zegt Nick, 'komen van het onooglijke dorpje Craster aan de kust van Northumberland'. Ook daar worden de haringen opengevouwen, en worden de ingewanden eruit gehaald, maar het verschil met hier in Holland is dat ze hangend gerookt worden, aan een speet, net als de bokking dus, maar die blijft dicht. Op YouTube vond ik er nog een mooi filmpje over. Genieten!

Het doet me denken aan een ander plaatsje aan de oostkust van Schotland: Arbroath, onder Montrose en boven St. Andrews. Daar komen de Arbroath smokies vandaan. Dat is gerookte schelvis. Ook opengevouwen en hangend gerookt. Ik heb ze ooit eens geproefd. Daarvoor moest je door een smalle doorgang onder huizen door en kwam je achter op het erf van de rokerij. Het had wel wat van de oude rokerij van Schaap – De Krul –, in de Schoolstraat in Katwijk. Ze waren heerlijk zacht van smaak, die Arbroath smokies. Zoals schelvis is – een 'ziekenhuisvisje' noemen ze het –, maar gerookt kennen wij dat niet.