donderdag 31 december 2015

Op een mooi jaar

Huis met oleander in Chalki op Naxos, 17 september 2015.

Voor de vluchtelingen en de mensen in Parijs, de Grieken en al die andere mensen die het niet zo makkelijk hebben. Voor de zieken en de armen, de uitgebuitenen en verdrukten. Voor de dieren, de poezen, de honden, de paarden, de pony's, de kippen, de mussen en de kolibries en alle andere vogels in de lucht, de vlinders en ook dat ene kleine mugje. Een mooi jaar.

zondag 20 december 2015

Bij Podium Witteman


Vanavond waren we bij Podium Witteman. Dit gebeurde er achter de schermen.

Harpiste Lavinia Meijer.

Bandoneonist Carel Kraayenhof en sopraan Roberta Alexander.



De Hallen in Amsterdam, waar de opnames zijn.

En door op deze link te klikken kun je de uitzending zien.

vrijdag 18 december 2015

Aafje Heynis 1924-2015

Van mij hadden ze vanmorgen alle andere nieuwsitems mogen schrappen en het hele journaal mogen vullen met de zang van Aafje Heynis.


'Het was Pasen, of Pinksteren, een feestdag. Ik zat buiten, op een houten stoepje, ik zag de zon, de bomen, daar liep een poes. Ik begon te zingen. En dat zingen in combinatie met de natuur, dat was één geheel.'

Citaat uit: Guido van Oorschot, 'Aafje Heynis zong zolang ze zich kon herinneren'. de Volkskrant, 18 december 2015.

maandag 14 december 2015

Slurf – Edinburgh Hogmanay (5)

Edinburgh Airport, 28 december 2009.

Zo'n slurf uit een vliegtuig, met zo'n lichte en hol klinkende vloer waar je dan overheen loopt, associeer ik altijd met de zomer en warme landen. In de winter moet je een jas aan als je erdoorheen gaat, is het of je buiten loopt, met die dunne wanden, alsof je door een hele lange snijkoektrommel gaat, waarvan de blikken bodem bij elke stap klikklak zegt. Een hele overgang als je dan in de aankomsthal aankomt, met de dikke vloerbedekking.

maandag 7 december 2015

Soeboer


Gisteren hebben we, alvast voor mijn verjaardag, bij Soeboer gegeten, waar ook de minister-president van alle Nederlanders iedere week komt eten, maar op welke dag, dat zeggen ze niet. Vandaag ben ik gewoon jarig, net als onze toekomstige vorstin. Net als iedere Nederlander moet zij gewoon naar school, en ik aan het werk. Het is maandag.

Schoon op.

zondag 29 november 2015

Wil 65


Kijk, hier is zij 11 jaar en ben ik 7 maanden. Vandaag is ze 65 geworden, m'n lieve tante.

zaterdag 21 november 2015

Hoe mijn Märklin-trein door de schoorsteen kwam – Vroege herinneringen (2)*

Märklin H0 S0974 – startset met locomotief en twee wagens.

Op een keer was ik mijn bed uit gegaan toen we onze schoen hadden gezet. Heel zachtjes sloop ik door de gang, langs de kamer van mijn zusje en de kamer van mijn vader en moeder. Op de plek van onze schoenen, voor de kachel, was de wasmand neergezet. De gele wasmand met de zwarte oren. Er zaten allemaal cadeautjes in. Gauw ging ik weer mijn bed in, want ik had natuurlijk niks gezien. Maar slapen kon ik niet meer. Zou in die grote doos, die er bijna niet in paste, die Märklin-trein zitten?

Een Märklin-trein die alleen maar rondjes kon rijden. Ovale rondjes. Want je had ook rechte stukken rails. Er zat een blauwe transformator bij, met een zwarte of rode knop, dat weet ik niet meer. En ook nog een lampje. Er kwamen twee snoertjes uit, die naar de rails gingen. Als je de knop te ver draaide, vloog de trein uit de bocht. Hadden ze geen betere treinen in Spanje? De trein bestond uit een locomotiefje en twee laadwagonnetjes. Het locomotiefje was zwart, de laadbakjes bruin.

Maar hoe hadden Sinterklaas en Zwarte Piet dat door de schoorsteen gekregen? Ik begreep het niet. Ze hadden zeker aangebeld deze keer? Maar ik had geen bel gehoord. Zouden ze dan op de deur geklopt hebben? Maar die deur was helemaal beneden. Dat zouden mijn vader en moeder nooit gehoord hebben. Of op het raam getikt? Maar de ramen zaten veel te hoog. Ook vanaf het dak kon je er niet bij. En dan, ze hadden handschoenen aan. Sint witte en Piet zwarte. Dat kon je nooit horen op die deur of dat raam. Hoewel, Sint had een ring aan zijn handschoen en Piet een takkenbos, een roe. Die hoorde je wel. Maar ze hadden vast een afspraak gemaakt met mijn vader en moeder, wanneer ze kwamen, Sinterklaas en Zwarte Piet, en toen de zak met cadeautjes in de wasmand geleegd. En die hadden m'n vader en moeder dan weer bij de kachel gezet. Zo zat het.

Omdat ik vlak na Sinterklaas jarig was, was de trein ook gelijk voor mijn verjaardag. Dat vond ik niet erg, dat onze verjaardagen zo kort na elkaar waren. En ook dat Sinterklaas eerder jarig was dan ik, vond ik niet erg. Dat mijn vader de dag na mij jarig was, was eigenlijk veel erger, omdat we dan toch onderhand wel een beetje verjaardagsmoe begonnen te raken, na de verjaardagen van Sint en mij.

* Het eerste deel van Vroege herinneringen verscheen op 29 mei 2012.

zondag 1 november 2015

De koude lucht... – Edinburgh Hogmanay (4)


'De koude lucht, zwanger van de vorst en rook uit talloze schoorstenen – de lucht van kolenkachels.' Maar daardoorheen ook altijd nog, winter en zomer, de lucht van gist, van bier – had ik dat al verteld? –, uit de stadsbrouwerij, Caledonian Brewery, een paar straten verderop. Ik heb er één foto van, uit 2004, toen ik het Fife Coastal Path gelopen had en voor het eerst bij Mrs Burns logeerde. Je ziet de wolk van damp boven de huizen uit.


Ik wil nou na al die jaren wel eens weten waar die brouwerij zit, waar die damp, die lucht vandaan komt. Het adres dat ik van de website haal, tik ik in op Google Maps: '42 Slateford Road' en... daar komt de rest al: 'Edinburgh, Verenigd Koninkrijk'. Kijk, daar onder die omgekeerde druppel met een A erin, is het. En Gilmore Place is die straat met die knik erin, een beetje rechts boven het midden, onder het kanaal. Gilmore Place 67, van het guesthouse, is net voorbij de knik naar het zuidwesten, waar ik m'n pijltje maar even heb neergezet – je moet even zoeken om het te vinden. Dat is ongeveer een kilometer van de brouwerij vandaan. Als je uit het guesthouse wat naar links kijkt en de wind staat goed, kun je dus inderdaad die wolk zien.

Rechts, iets ten zuidoosten van het guesthouse, zie je de golfvelden van Bruntsfield Links en Bruntsfield Place (de A 702) met ten noorden daarvan Home Street. Dat is waar Gilmore Place op uitkomt. Tussen Bruntsfield Place en Home Street zitten nog twee stukken straat, achtereenvolgens van zuid naar noord Barclay Place en Leven Street, maar die zie je pas als je op die plek op het plaatje inzoomt. Leven Street is waar Bennets Bar zit, naast het Kings Theatre.


Ik zoom eens wat in op de brouwerij. Kijk, een schoorsteen, een veelheid aan gebouwen en gebouwtjes, twee ketels op het erf, een spoor voor de trein, maar ik zie geen perron bij de brouwerij, wel een muur rechtsboven en daarachter een begraafplaats met veel groen, North Merchiston Cemetery. Slateford Road loopt onder in beeld voor de brouwerij langs. Het spoor voor de trein gaat naar Haymarket Station in het noorden. Dat is een kopstation, waar je de trein kunt nemen die over de Forth Rail Bridge gaat, het achtste wereldwonder dat over de Firth of Forth ligt.


Ik zoom nog wat verder in. Kijk, daar staan de pallets met biervaten, om de pubs te bevoorraden. Nou, daar hoef je geen modelspoorbaan voor aan te leggen, zo makkelijk als dat dichterbij halen gaat. Kijk, en er lopen overal zebra's over het terrein. En voor de brouwerij stopt een bus.

zaterdag 17 oktober 2015

The New Yorker – Sempé (3)

Jardin du Luxembourg (Paris)

Op 14 mei 2013 zond de AVRO een reportage uit over de kunstenaar Jean-Jacques Sempé, met prachtige opnames in de Jardin du Luxembourg, onder andere voor het Vrijheidsbeeld dat daar staat. Sempé maakte ooit de omslagen voor The New Yorker. Vandaar. Er staat nog een Vrijheidsbeeld in Parijs, voor een brug in de Seine, vlak bij de Eiffeltoren.* Een exacte kopie op ware grootte van alleen de vlam van het Vrijheidsbeeld in de Baai van New York staat in op de Pont de l'Alma. Het beeld van de vlam is jarenlang gebruikt als monument ter nagedachtenis aan prinses Diana, die in de tunnel onder deze brug verongelukte.


* Het Vrijheidsbeeld in de Jardin du Luxembourg is het eerste exemplaar dat Frédéric Bartholdi maakte.

vrijdag 9 oktober 2015

De hand die het oog leidt – Sempé (2)


'Contrairement à ce que l'on croit, ce n'est pas l'oeil qui guide la main, mais la main
qui guide l'oeil.' (Anders dan gedacht wordt, is het niet het oog dat de hand leidt,
maar de hand die het oog leidt. – Albert t'Serstevens (1885-1974))

'De eerste keer dat ik die zin las, dacht ik: wat een stomme opmerking. Een paar seconden later besefte ik dat ik zelf iets stoms had gezegd. Want het is waar: het is de hand die het oog leidt. Als je hand de behoefte voelt om bepaalde dingen te doen, bepaalde bewegingen te maken, dan is het in feite die hand die je verplicht om te zien. En als je een tekening maakt, dan is het inderdaad de hand die je dwingt om dingen te doen.'

Woorden van de kunstenaar Jean-Jacques Sempé in de reportage die de AVRO over hem maakte en uitzond op 14 mei 2013, met onder andere prachtige opnames in de Jardin du Luxembourg. Het citaat verschijnt apart in beeld tijdens de reportage.

donderdag 17 september 2015

Op het schrijversstrand (12) – Andersen

Hans Christian Andersen – Foto: Thora Hallager, 1869.

Dit is geen sprookje. In 1866 was de Deense schrijver Hans Christian Andersen op het schrijversstrand. Hij was daar met Johannes Kneppelhout, onder andere om er de uitwateringssluizen te bewonderen. Hij schrijft erover in een brief aan Henriette Collin:

Aan Henriette Collin
Den Haag, 22 maart 1866

Lieve mevrouw Collin!

Hedenmorgen nog zal ik in een keer van Den Haag naar Antwerpen reizen en vandaar verder over Brussel naar Parijs, waar ik tegen het eind van de maand verwacht te arriveren, zodat ik twee april in Parijs kan doorbrengen waar ik bij de Deense Delegatie brieven van mijn vrienden en vriendinnen hoop te vinden, die aan mijn feestdag hebben gedacht. Vanuit Leiden heb ik een brief gestuurd aan Hartmann en daarbij een korte brief aan uw man gevoegd, zodat hij, u en mijn vrienden binnen uw familie zouden kunnen lezen hoe het met me ging. Hij heeft dat briefje vast gekregen. Ik weet niet of ik daarin verteld heb van het mooie uitstapje dat ik met Kneppelhout gemaakt heb naar de duinen van Katwijk, waar ik de geweldige sluizen heb gezien waardoor de Rijn de zee instroomt. (...)

Een hartelijke groet H.C. Andersen

Dat 'uitstapje' moet in de dagen voor zondag 18 maart 1866 hebben plaatsgevonden. Andersen verblijft dan een paar dagen in Leiden bij Kneppelhout.


De zeesluizen bij Katwijk waren in de tijd dat Andersen ze bezocht al ruim een halve eeuw in bedrijf maar nog steeds een grote bezienswaardigheid en interessant genoeg om aan buitenlandse bezoekers te laten zien. In 1804 was begonnen met de aanleg ervan en in 1807 werden ze in aanwezigheid van koning Lodewijk Napoleon in gebruik gesteld. Zijn grote broer Napoleon Bonaparte was zelfs ook nog komen kijken, op 24 oktober 1811.

Bron: Hans Christian Andersen, Nooit rijk, nooit tevreden, nooit verliefd. Een keuze uit zijn dagboeken en brieven. Bezorgd, vertaald, van noten en een voorwoord voorzien door Edith Koenders. Amsterdam, De Arbeiderspers, 1998, pp. 205-208. Privé-domein Nr. 225.

Met dank aan Willem van der Plas voor de tip.

donderdag 10 september 2015

In een Amsterdamse etalage

Gefotografeerd door een in Amsterdam woonachtige Katwijker.

Verdwaald? Op drift geraakt? Zo'n bootje is, in ieder geval ook buiten het dorp, een geliefd verzamelobject.

zaterdag 5 september 2015

Langs de windjammers – Sail 2015


Een zomerse zaterdag, twee weken geleden. Het vergt nog heel wat stuurmanskunst om in de stroom te komen.


Dan weer een stukje vooruit, dan weer achteruit. Een groot en traag lichaam van boten en bootjes, als magneten aan elkaar geklit. Als je bootje te licht was, zou het er zomaar tussenuit kunnen ploppen. Het effect van de ballenbak. Duwen, wachten, stukje terug. Van het water van het IJ is haast niks meer te zien. Achter ons is glasgerinkel. De boeg van een schip boort zich in de patrijspoort van ander schip. Duwen, wachten...


Tot we loskomen, en in een vertraagde film glijden van 6 km per uur. Het staat op de borden. Harder mag niet, kan niet. Tijd genoeg voor het maken van plaatjes.

De Götheborg, met links op de voorgrond een vissersbootje uit IJmuiden.
Zoals van de Götheborg, een replica van een Zweedse Oost-Indiëvaarder uit de achttiende eeuw.

De Sedov.
Of de Sedov uit 1921, gebouwd als de Duitse Magdalene Vinnen II, die met kolen en graan op Chili en Australië voer. Na de Tweede Wereldoorlog wordt het schip als herstelbetaling overgedragen aan de Sovjet-Unie en krijgt het zijn huidige naam.

zaterdag 29 augustus 2015

'Vroege herinneringen' in het DunaAtelier


Eerst al om zeven uur, nog een heel uur voor het gebeuren, die collega die binnenstapte om me een leuke avond toe te wensen. Dat verwachtte ik niet, omdat ik wist dat hij die dag vanuit Leiden naar Katwijk aan den Rijn zou gaan, om naar de historische tram te kijken, die daar nu een week aan het heen en weer rijden was. Maar nu was hij helemaal in Katwijk aan Zee bij Schuitemaker een visje gaan eten en dacht hij, dat DunaAtelier is toch om de hoek, dus ga ik eerst daar nog even kijken. Maar nu moest hij nog helemaal van Katwijk aan Zee naar Katwijk aan den Rijn, om eindelijk met die tram mee te kunnen.
Dan die ene vrouw, die er al heel vroeg was, om kwart over zeven of zo, voor een plekje, maar zich al die tijd prima vermaakte, terwijl Gerard de stoelen nog aan het neerzetten was. En twee vrouwen die netjes van tevoren kwamen zeggen dat ze halverwege de avond weg zouden gaan, weg zouden sluipen, maar dat dat dan niet vanwege mijn praatje zou zijn. Ze hadden ergens anders een concert, waar ze ook nog heen wilden. Ze zijn niet meer weggegaan.


De Japanse toeriste die tussendoor binnenkwam om even drie schilderijen te kopen, in een volle zaal met mensen die naar een praatje zaten te luisteren. Ik kon gewoon doorgaan met m'n verhaal, maar ondertussen werden er tussen het aandachtig luisterende publiek schilderijen aangewezen en van de wand gehaald en werd achter in de zaal de koop gesloten. Als je het van buitenaf zou bekijken, waren we met z'n allen in een vreemd soort film terechtgekomen. Nee, de avond kon niet meer stuk in het DunaAtelier.


M'n ouders die tijdens m'n verhaal, dat ging over mijn jeugdherinneringen in de jaren zestig en gewoon op deze blog te lezen is, de hele tijd maar zaten te glimlachen en van de ene verbazing in de andere vielen, want het ging natuurlijk ook over hen, dat verhaal. Wat fijn als je geen internet hebt en je het dan voor de eerste keer mag horen.
Bert, die op blote voeten was gekomen. En m'n tandarts, die kwam vertellen dat ik hem door mijn jarenzestigverhaal in één avond van zijn jarenvijftigtrauma had af geholpen.


Wat een avond! En iedereen was leuk en aardig en had op z'n eigen manier zo'n beetje hetzelfde meegemaakt, in de jaren zestig, en soms ook niet, maar dat gaf niet.

Zo kom je bij het verhaal 'Vroege herinneringen' dat ik donderdagavond voorlas, door erop te klikken.

De foto's zijn van Gerard Brouwer.

woensdag 26 augustus 2015

Historisch spektakel in Katwijk aan den Rijn


Vanavond was ik bij het historische spektakelstuk ter gelegenheid van de 250ste verjaardag van het Assendelft-orgel in de Dorpskerk in Katwijk aan den Rijn. Allerlei historische figuren werden uit de mottenballen gehaald. Net als de tram van 55 jaar geleden, die ik net daarvoor nog even had laten passeren.


Met dank aan Adri van Beelen voor de uitnodiging.

maandag 24 augustus 2015

Ja, wij hebben ze gezien – Sail 2015


Beetje lastig varen met al die beveiliging om je heen, en een echt mooi plaatje wordt het natuurlijk niet als je geen telelens bij je hebt, maar ze zijn te zien als je goed kijkt: Willem-Alexander aan het roer, Máxima in het midden op de roef, op de tweede foto zwaaiend, en Beatrix, ook op die foto, met witte zonneklep, dat d'r haar niet door de war gaat. Op de derde foto, voor het roer, Amalia. En Mabel en Alexia en Ariane waren er ook, op de Groene Draeck.


vrijdag 14 augustus 2015

Op het schrijversstrand (10a) – Er kwam een tram voorbij


Er kwam een tram voorbij, langs huize Bijdorp, waar Bilderdijk woonde, in de tuin, maar dat was pas in 1881, dat die tram daar langsvloog.

vrijdag 31 juli 2015

Vichy


Drie jaar geleden was ik in de kuurstad Vichy. Het was er stil. De omgeving was als in een oude Franse film.


De muziektent stond er nog, maar zonder muziek, en er waren nog wat andere decorstukken blijven staan.


Als er niemand was, kon ik rustig in dat decor plaatsnemen.


Ik zette mij achter een tafeltje op een terras, bestelde een Perrier tranche (dat is een glas bronwater met een schijf citroen en een stamper) en nam de juiste pose aan om mezelf op de foto te zetten. Voor later, als ik er niet meer was.

Die foto is niks geworden.

donderdag 23 juli 2015

Op het balkon


Op het balkon, waar je zo graag lag, bloeit nu een lavendel. En ook je olijf doet het goed.

dinsdag 14 juli 2015

Aardrijkskunde ophalen


Ik moet mijn aardrijkskunde toch eens ophalen. Pas reisde ik met de trein over Zwolle naar Giethoorn. Dan moet je eruit bij Steenwijk en dan met de bus naar het waterrijke plaatsje, waar ooit Rijk de Gooyer woonde en de film Fanfare is opgenomen. Omdat er werkzaamheden aan het spoor waren, moest ik met de bus vanuit Zwolle verder. Eerst een bus naar Zwartsluis en vervolgens een bus naar Giethoorn, naar de Dominee Hylkemaweg. (Weg? Dat zal dan wel een dominee zijn die daar vroeger gestaan heeft.) Twee bussen. Dat zag ik niet zitten.
Nu zag ik dat je ook met de trein via Meppel kon reizen om in Steenwijk uit te komen. Van die kant was het spoor misschien niet opgebroken. En dan met één bus vanuit Steenwijk naar Giethoorn. Meppel ligt toch in Drenthe, dacht ik, in het noorden. Wat een omweg. Maar toen ik op de kaart keek, zag ik dat deze plaats juist ten zuiden van Giethoorn lag, Giethoorn dat in de provincie Overijssel ligt en niet in Drenthe waardoor Meppel daar helemáál niet kan liggen. Ik was in de war met Emmen. Wat is er toch gebeurt met me nadat ik vroeger al die rijtjes plaatsnamen van de blinde kaart leerde? Je moest die kaarten per provincie eerst overtrekken zonder de plaatsnamen erbij te schrijven. Alleen maar stippen voor de plaatsen en kronkellijnen voor de grenzen en rivieren. Op overtrekpapier dat zo lekker naar gebakken brood rook.
Meppel en Emmen, ze hebben wel wat letters van elkaar, vooral klinkers, en de m van Meppel is in het midden van Emmen terechtgekomen en dan dubbel. En wat is er met de l en p in Emmen gebeurt? Ik hoopte maar dat dat het was, een Babylonische schrijfverwarring. En niet dat mijn geografische basiskennis, er op de lagere school zo goed ingestampt, net als de rijtjes tafels, uit mijn hoofd aan het wegebben was. Dan had ik daar maar veertig jaar wat aan gehad. Verschrikkelijk!

zaterdag 11 juli 2015

25 jaar zoenen – vervoer


Die vlaggetjes staken uit, dus daar moest een speciale doos voor gemaakt worden, met extra ruimte voor. En toen kon de reis beginnen.

maandag 6 juli 2015

25 jaar zoenen – the making of


Die vlaggetjes, dat is nog het meeste werk. Garen erdoor rijgen om ze te laten golven en dan maar dopen in de verdunde vernis. Iedere dag. Tot het een beetje in vorm blijft. Die vernis moet echt lekker dun zijn. En almaar, als het weer wat gedroogd is, aan dat garen trekken, dat het niet vast gaat zitten, want dat moet er later uit. Dan op prikkers vastzetten en nog meer dopen. Nog een keer of tien.


Dan de vlaggetjes van de prikkers losknippen en garen eróm, dit keer, om het in vorm te houden. Ondertussen bedenken hoe je ze aan die mastjes krijgt, en dat ze blijven staan, horizontaal, niet uitzakken. Dat doe je met een onzichtbaar nylon draadje, dat door het middelste gaatje in het mastje gaat. Die mastjes zijn eerst wit geverfd. De gaatjes zijn er daarna in geboord, met een boortje van een millimeter, schat ik. De oranje knoppen zijn kralen uit een kralenwinkel. Twee voor tien cent. Nog nooit zo weinig uitgegeven in een winkel.


Het groene plateautje waarin de beeldengroep staat, bestaat uit zo'n tien laagjes karton. Het gat voor de beeldengroep is in acht van die laagjes uitgesneden, een voor een. Waarna al die kartonnetjes op elkaar gelijmd zijn en onder een dikke stapel boeken gelegd. Na het schuren en vijlen* wordt het karton geverfd en ten slotte afgelakt met vernis uit de spuitbus. Helemaal aan het eind gebeurt dat ook met de vlaggetjes als ze aan mastjes zitten. Om de binding wat te fixeren. De beeldengroep komt trouwens echt uit Delft, van de Markt, bij de Nieuwe Kerk.

En geleidelijk aan ontstaat er op zo'n knutseltafel een bende, waarvan je je afvraagt hoe je het ooit weer allemaal opgeruimd moet krijgen.

* Op elkaar gelijmd karton is harder dan hout, mocht ik constateren. Het gat voor de beeldengroep bleek een millimeter te klein uitgesneden. Ik denk dat ik een uur bezig geweest ben om die millimeter rondom weg te vijlen.

zondag 28 juni 2015

25 jaar zoenen


Vrienden van mij vierden zaterdag dat ze elkaar 25 jaar geleden de eerste zoen gaven. Tenminste, zo stond het in de uitnodiging. Dus ging ik aan het rekenen, en aan het knutselen...

maandag 22 juni 2015

Oerol

Les Dudes

Gisteren waren we op Oerol op Terschelling. Daar wilden we al heel lang een keer naartoe. In de uitzending van Opium had André van Duin het nog gezegd: 'Je bent er zo, met de boot.'

CW Boost

Dus gingen we 's ochtends vroeg op pad voor een vroege boot en met de laatste boot die er nog te krijgen was weer terug. En tussendoor beleefden we van alles. Gewoon op straat en onder de Brandaris. Zoals met Les Dudes uit Canada. Of de acrobaten van CW Boost.



Er was ook veel landschapskunst – want Oerol is een festival van theater én landschapskunst – zoals 'De Passage, Hoorn van het wad' van Frans van der Horst, Jasper le Clercq en Jeroen Diderik. Van staal en zeildoek waar je in kon zitten, en dat zat allemaal met touwen in het water vast. En als je erdoorheen liep hoorde je geluid.


Of dat kerkje, van de Quakers, leek het wel, in zo'n dorre grasvlakte. Jammer van die auto opzij en dat bord en die vlaggen en die tent aan de andere kant ervan.


Ja, overal was wat, wat Oerol ook betekent. Zoals André van Duin al zei: 'Het is óé-rol, dat betekent ó-veral. Het is ó-veral. Het is óé-rol... gezellig.'