Wassen met Sunlight

Van Sunlight-zeep kun je misschien wel zeggen dat het al zo oud is als de wereld, of in ieder geval zo oud als de mensheid zich wast of de was doet. Door een ander filmpje dat ik aan het zoeken was, kwam ik bij dit filmpje terecht van vrouwen die daarmee bezig zijn, met de was doen. Ik denk dat het achter een hotel of ander voornaam gebouw is dat ze aan het werk zijn. Op de grond staan twee zeepkisten. Wat een gemak had je daarvan. Je kon er een wastobbe op zetten of op staan als je nog niet groot genoeg was om erbij te kunnen. De kinderen willen meehelpen in het filmpje. Dat moeten ze ook een beetje, om de scène leuker te maken. We zien dat als er ongeveer halverwege een man in beeld duikt om een bakje, een soort miniwastobbe, bij het rechter kind in handen te drukken, dat het vervolgens aan de vrouw op de zeepkist geeft die er zeepsop in doet dat het later weer ophaalt – om de poppenkleertjes te wassen? Dat het helpen niet altijd goed gaat, zien we als het linker kind zeep in de ogen krijgt. De kinderen zien er overigens wel deftiger uit dan de wasvrouwen. Zouden ze van de baas zijn? Het is mooi om te zien hoe iedereen samenwerkt, niet gehinderd door mobiele telefoons, en wat een goed geoliede machine dat hele wasgebeuren was. Het filmpje is in 1896 gemaakt door Alexander Promio, die werkte voor de gebroeders Auguste en Louis Lumière. Het andere filmpje komt nog.

De sokken in het broodtrommeltje

Vandaag heb ik besloten de sokken die m'n oma nog heeft gebreid in het broodtrommeltje van m'n opa te doen. Zo heb ik ze mooi bij elkaar, een warme herinnering.

Onder in het trommeltje liggen onzichtbaar twee stukken Sunlight-zeep, tegen mot en ander ongerief. In de normale museale opstelling is het trommeltje dicht. Maar doe je het straks open, dan zal het zeker niet naar zweetvoeten ruiken.

De ronde van Katwijk

'Dan slaan we Hoogvliet maar over, dat komt van de week wel.'
'Zullen we dan gewoon de hoofdingang van de bieb een keer nemen? Dan gaan we over de Schelpendam omhoog en lopen we lekker aan de zonkant van de Varkevisserstraat weer terug de Duinstraat door.'
'Ja, maar die liftdeur, die gaat zo zwaar.'
'Ik ben er nou toch. Kijk je uit met je rollator, voor de poep. Hier ligt altijd zoveel poep, dit stuk.'

We gaan de bibliotheek binnen, de lift in. Die deur moet een keer vervangen worden inderdaad. Die is niet rolstoel- en rollatorvriendelijk. We zijn beneden. M'n moeder gaat lekker op haar rollator zitten tussen de boekenkasten.

'Kijk, is dit wat? Zal ik eens kijken of ze nog meer van Anne Eekhout hebben?'
'Ja, dat was zo mooi, van die jongen en z'n zusje wat net geboren was.'
'En dat dan bijna de wereld vergaat. Omdat er een komeet op afkomt.'
'Ja, mooi hè?'

Ik kijk in de computer.

'O, jammer, dit is het enige boek wat ze van haar hebben. Maar misschien is dit wat. En dit. En deze?'
'Zo, nou heb ik wel genoeg hoor. Ik heb het zo druk. Ik moet ook almaar kaarten. Ik kom geeneens aan lezen toe.'

De lift brengt ons weer omhoog.

'Zo, dan gaan we rechtsaf. Lekker in het zonnetje.'
'Ik moet nog wel om pannenlappen en vaatdoeken bij de Zeeman.'
'Waar zit de Zeeman tegenwoordig?'
'In de Passage.'
'Zo, dat is een eind. Maar goed, het is lekker weer. Rustig aan maar. Zullen we dan over de Koninginneweg gaan?'
'Hier woonden de kaasboer en zijn vrouw. Die zijn allebei dood. Die vrijgezelle dochter van ze, ze is van jouw leeftijd, denk ik, die ging trouwen en toen heeft ze dezelfde nacht d'r vent het huis weer uit gezet.'
'Hè?'
'En nou is ze weer vrijgezel.'
'Hoe weet je dat allemaal?'
'Ja, ik hoor een hele hoop, hoor.'
'Was dat omdat ze voor het eerst seks hadden?'
'Of hij was dronken.'
'Nou, je kan er wel een boek over schrijven.'
'Nou.'
'Adri en ik willen een brievenrubriek gaan beginnen, in De Katwijksche Post.'
'Leuk. Dat vinden de mensen leuk om te lezen.'
'Ga je nou oversteken hier?'
'Ja, daar bij die school is het heel druk. Daar kan je niet langs.'

De Farèlschool gaat uit. Achter de slagerij van Vooijs in de deuropening op de stoep zit een verkoopster te roken. De rollator haakt vast in de fietsen tegen de muur.

'Ja, had ik nog bijna je fiets meegenomen.'

De verkoopster moet lachen.

'Ja, de stoep is hier ook zo smal.'
'Ik krijg wel dorst van dat hele eind lopen.'
'Kijken of we ergens wat kunnen drinken. Hier op het Andreasplein is het een beetje winderig. Haal je dat nog, het eind van de Princestraat?'
'Ik krijg zo'n droge mond. Ik zou wel een biertje lusten.'
'Kijk, het terras bij Van Maanen is nog niet open, en bij Schuitemaker ook niet. Zullen we bij De Branding gaan zitten? Daar zit je lekker in het zonnetje.'
'Ja, dat is goed. Daar ben ik nog nooit geweest, bij De Branding.'
'In al die zesentachtig jaar niet?'
'Nee, dat mochten we niet vroeger.'
'Waar is Wilma eigenlijk? Oppassen?'
'Nee, die is met Mar naar de sauna. De hele dag in d'r blootje lopen.'
'Ja, daar ben ik ook wel eens geweest hoor, vroeger, in de sauna.'
'O. Wist ik niet. Lekker hè? Ik ga ook wel eens.'
'Lekker, fris, zo'n biertje. Daar kan je soms opeens trek in hebben.'
'Net als koffie. Twee zestig, zo'n biertje, dat is nog een beetje een normale prijs.'
'Op strand betaal je het dubbele. Maar hier zit je ook lekker.'
'Ja, erg hè. Ja, je kijkt zo de hele Princestraat in.'

We lopen naar de Zeeman. We vragen de verkoopster om de pannenlappen en de vaatdoeken. Ze zegt tegen m'n moeder dat ze waarschijnlijk deze bedoelt. Dit zijn nog de echte.

'Jullie zijn nog enige die ze verkopen. Ja, ze gaan almaar in de brand met koken.'

We lopen weer naar huis, over de Princestraat en schuin het Andreasplein over. Als we thuiskomen zie ik door het raam m'n vader met z'n handen in de hoogte, van waar zijn jullie helemaal geweest.

Echte souvenirs 1 – de golfballetjes van het Fife Coastal Path

Dit zijn de golfballetjes gevonden op de stranden langs het Fife Coastal Path. Fife, of Kingdom of Fife, zo heet het graafschap boven de Firth of Forth, de zeearm – noem je zo'n inham in het land zo? – waaraan ook Edinburgh ligt, maar dat is dan ten zuiden ervan.

Ja, het is oppassen als je daar loopt, ze vliegen je er echt om de oren, van al die golfbanen aan zee. De balletjes komen uit twee jaren: uit 2004, toen ik er in mijn eentje liep, en 2006, met m'n nieuwe liefde. Welke balletjes uit welk jaar komen, weet ik niet meer.

Er staat van alles op. De bedrijven met hun reclame, wat de balletjes misschien wat goedkoper maakt, en ook een soort van technische aanduiding: PRO V1 – 392. Het laatste getal moet welhaast de afmeting zijn, in tienden van millimeters. Golfer nummer 2 moet gedacht hebben, ik zal nog even duidelijk aangeven wat mijn balletje is door er met stift een cirkel omheen te trekken.

Aflevering 3 van Braam plukken nu op YouTube

Ook de derde aflevering van Braam plukken, over Dierenpark Wassenaar, staat nu op YouTube, overal en altijd te zien!

Braam plukken – aflevering 3

We zijn de hele week al op tv. We wisten het niet, we moesten het van anderen horen. Ik moet het zelf ook nog zien. 't Is wat.

Voor als u het gemist heeft, vanaf maandag draait op RTV Katwijk de derde aflevering in de serie Braam plukken: 'Apies kijken'. Over de dierentuin waar iedere Katwijker vanaf een bepaalde leeftijd geweest is: Dierenpark Wassenaar. Heel wat Katwijkse voetstappen zijn er gezet. Kijk met ons mee naar weer zo'n mooie besuikerde dauwbraam.

Wanneer kan je kijken? Om 12.00, 18.00 en 21.30 uur na de sport. Via Ziggo op kanaal 41 of KPN 1385 maar nog makkelijker in het hele land op https://www.rtvkatwijk.nl/live-tv/ op de genoemde tijden. Later komt het op YouTube, waar het tot in alle eeuwigheid op ieder moment van de dag jaar in jaar uit te zien is.

Als je dus net bent ingeschakeld, om pakweg tien over zes, ben je nog helemaal op tijd, want het komt na de sport! Wordt het vijf voor halfzeven, dan moet je toch wel klaar gaan zitten. Want het begint opeens, zonder aankondiging, na de reclame.

Veel kijkplezier!