donderdag 23 januari 2020

Een wonder


Vanmorgen moest m'n moeder naar het ziekenhuis. M'n zus reed haar. 'Tegenwoordig gaat ze zo makkelijk de auto in en uit.' Ze had haar bruiloftskleren aan. In november bij De Ster gekocht. Maar de bruiloft ging ze er niet mee halen, te benauwd, met die long vol vocht. Dat hoorden we de dag erna, toen ze werd opgenomen. Net op tijd. We maakten ons veel zorgen. Na een week was ze weer thuis, nog zwak, maar wel weer lekker op haar praatstoel. Vanmorgen moest ze voor controle. Alles functioneerde weer zoals het hoorde, de dokter vond haar nog een 'jonge meid', alleen dat hart, heel zwak, goed in de gaten houden. Ondertussen brak ik m'n enkel. 'Dan komen we na het ziekenhuis wel even langs. Op ziekenbezoek.' Niet op de bruiloft, al jaren nergens meer langs geweest, en nu zat ze hier, op de bank, onder dat mooie schilderij, te genieten. 'Nou, dan komen we over een tijdje maar weer eens op ziekenbezoek bij je.'

Geen opmerkingen:

Een reactie posten