maandag 19 november 2018

Braam plukken – aflevering 2


Wij zijn wat voorzichtiger met de Katwijkse ziel dan de makers van Typisch Katwijk. We hebben ook niet de middelen om de Katwijker avond aan avond met uitzendingen te torpederen. We doen het wat rustiger aan. Vandaag is op RTV Katwijk de tweede aflevering in de serie Braam plukken. Een pareltje, mogen we weer hopen. Zo'n mooie besuikerde dauwbraam. En als dat niet zo is, horen we dat wel via de sociale media, waar iedereen zich lekker kan uitleven van tijd tot tijd.

Wanneer kan je kijken? Om 12.00, 18.00 en 21.30 uur na de sport. Via Ziggo op kanaal 41 of KPN 1385 maar nog makkelijker in het hele land op https://www.rtvkatwijk.nl/live-tv/ op de genoemde tijden. Later komt het YouTube, waar het tot in alle eeuwigheid op ieder moment van de dag jaar in jaar uit te zien is.

Als je dus net bent ingeschakeld, om pakweg tien over zes, ben je nog helemaal op tijd, want het komt na de sport! Wordt het vijf voor halfzeven, dan moet je toch wel klaar gaan zitten. Want het begint opeens, zonder aankondiging, na de reclame.

Veel kijkplezier!

vrijdag 9 november 2018

OCRIET REINIGEN MET VIM


Gelukkig, de wereld is nog niet verloren. De afgelopen week logeerden we in een vakantiehuisje in Drenthe, een omgebouwde hooiberg. In het keukentje kwam ik het aanrecht tegen uit mijn jeugd. Van geel met witte terrazzo. Het aanrechtblad met mooie ronde hoeken achter een brede rand schuin aflopend naar de wasbak. De wasbak in dezelfde kleur terrazzo afgewisseld met witte vierkanten van ongeveer vier bij vier centimeter. Lekker laag. Het koperen putje. Ja, dat was er ook, vroeger in de Willy Sluiterstraat. Maar wat stond daar rond dat gat? MET VIM. Dat kon ik meteen goed lezen. Vim is een schoonmaakmiddel, een schuurmiddel. Dan zou dat woord daarvoor wel REINIGEN moeten zijn. Misschien dat ze bij dit putje iets te grondig tekeer waren gegaan, met die Vim. En dan vooral aan de linkerkant van het putje. Nog even proberen. Bril af, dan kon ik het beter zien. Die tekst van een halve eeuw geleden. OCRIET, dat stond er. Ocriet? Was dat een soort koper? Nooit van gehoord. De laptop open. Even googelen. Als ik de hele tekst 'Ocriet reinigen met Vim' invoerde, kwam ik heel wat treffers tegen. Er waren er meer die zich hierover hadden verbaasd.


Ocriet is niet het koper waarvan het putje gemaakt is, lees ik op Wikipedia, maar alles wat eromheen zit, het terrazzo dus. Het terrazzo 'bestaat uit steenkorrels, gevat in witte cement. Door plamuren, slijpen en polijsten kreeg het een glad oppervlak.' De Ocrietfabriek stond in Eemnes aan de rivier de Eem, waarover de grondstoffen werden aangevoerd. De naam Ocriet is afgeleid van 'concrite', het Engelse woord voor beton. En dat terrazzo van het aanrecht kun je het beste reinigen met Vim. En wat is er handiger dan dat gewoon op het putje te schrijven dat er deel van uitmaakt.

vrijdag 2 november 2018

Blokzijl en The Beatles


Vandaag waren we in Blokzijl, mooi plaatsje aan de voormalige Zuiderzee. Ze noemen het ook wel Klein-Amsterdam, vanwege die pittoreske pandjes, op een wat kleinere schaal dan in de hoofdstad. Het was er uitgestorven.


'Moet je in de zomer eens komen,' vertelt de uitbater van het café, 'dan ligt de Havenkolk hier vol met jachten. En als je op het terras bij de sluis gaat zitten, kun je lachen om het gestuntel van die bootjesmensen. Alle jachten op weg naar Friesland moeten door die sluis. In de winter, als er geschaatst wordt, is het hier ook heel druk.'


Ik wil hem nog vragen naar de Beatles die hier ooit hebben opgetreden, in een veilinghal, maar ik denk dat hij te jong is om dat te hebben meegemaakt. We rekenen af en gaan weer verder.

The Beatles in Blokzijl, 6 juni 1964.

donderdag 1 november 2018

Klootzakken


Teken hier de petitie.

Vanavond zag ik bij De Wereld Draait Door Tim Hofman. Ik heb niet zoveel met Tim Hofman, maar wel met zijn burgerinitiatief, voor die 400 kinderen die dreigen te worden uitgezet. Zoals Howick en Lili een kleine twee maanden geleden.

Kwaad maak ik me hierom, heel kwaad, en Huize Zeezicht is misschien niet de plaats om deze boosheid te uiten, maar ook wel weer wel. Want het is het medium waarmee ik de dingen die me bezighouden de wereld in slinger. Dus waarom dit niet. En het kan me niks schelen ook.

En als ik aan die vierhonderd kinderen denk, die hier in onzekerheid zitten, laat ik me maar eens lekker gaan. Want zoals al gezegd, het kan me niks schelen.

We worden in dit land geregeerd door klootzakken (m/v). En ook in de Kamer (1e en 2e) zitten klootzakken (m/v). Klootzakken, die er niet toe kunnen besluiten, vanwege partij-politiek belang, en meer van dat soort onzin, om vierhonderd kinderen in dit mooie land te laten blijven. Alleen al daarom zijn het klootzakken, omdat ze geen eigen mening hebben, geen hart. En alleen het partij-politiek belang laten zegevieren. Klootzakken dus – een duidelijker term is er niet om aan te geven waar we mee van doen hebben –, klootzakken die er niet toe kunnen besluiten om kinderen die hier geboren zijn, opgegroeid zijn, vriendjes en vriendinnetjes hebben, daarmee lekker buiten spelen, om die, hele gewone kinderen, die nergens de schuld van mogen krijgen, om die kinderen in dit rijke land te laten blijven. Kinderen die helemaal honderd procent Nederlands zijn, Nederlands denken, Nederlands doen. Ach, ach, ach. Vierhonderd, op een bevolking van zeventien miljoen, dat is een verwaarloosbaar getal van 0,000024 procent, zoiets. Het maakt ook helemaal niks uit, hoe groot dat getal is. Want die kinderen zijn hier al, je merkt er niets van. Vierhonderd kinderen op een bevolking van zeventien miljoen, in zo'n beetje het rijkste land ter wereld. Een land waarvan de minister-president in zijn eentje van plan was bedrijven als Unilever met twee miljard te spekken, door de dividendbelasting voor datzelfde bedrag af te schaffen. Maar zo'n rijk land zijn we dus. Waarin dat kan. Een rijk land, geregeerd door klootzakken, met een Kamer vol klootzakken, die het presteren om vierhonderd kinderen van hun bed te lichten, VAN HUN BED TE LICHTEN, echt waar, door de politie, kinderen van zeven, acht of negen jaar, van hun bed te lichten, als misdadigers, en naar niemandsland te sturen, naar Irak, Oekraïne, waar dan ook, omdat het daar zogenaamd veilig zou zijn. Daar gaat het niet eens om. Die kinderen zijn honderd procent Nederlands. Daar gaat het om! En als je ze naar zo'n land stuurt, een land waarvan ze de taal niet spreken, een land waar ze geen vriendjes en vriendinnetjes hebben, een land waar ze kortom niets (mee) hebben, dan stuur je ze naar DE MAAN.

Daarom, laat die kinderen hier blijven. Grenzen? De wereld gaat er kapot aan.