zaterdag 29 februari 2020

Op mijn lijstje staan verder nog in Edinburgh

Het monument voor Greyfriars Bobby, opgericht een jaar na zijn dood, in 1873.

...The People's Story Museum, in die prachtige oude Canongate Tollbooth, en The Writers' Museum, in ook zo'n schitterend gebouw, aan de Lawnmarket, met aandacht voor de drie grootste schrijvers die Edinburgh heeft voortgebracht: Robert Burns, de dichter van Auld Lang Syne,* en de eerdergenoemde Robert Louis Stevenson en Sir Walter Scott. Genoeg te zien en te beleven hier. We waren al eens in het Museum of Edinburgh, met zijn krakende plankenvloer en de halsband en etensnap van Greyfriars Bobby. Een heerlijk ouderwets museum.

Tekst op de sokkel van het monument voor Greyfriars Bobby.

Het barst van de schrijvers in deze stad. Rechts, voorbij het monument voor Bobby, iets verderop in de straat (George IV Bridge), is The Elephant House, het thee- en koffiehuis waar J.K. Rowling haar romancyclus Harry Potter begon.**

* Bij het aanvang van het jaar 2010 zongen we het voor het eerst met de Schotten. Zelden hadden we bij zoveel graden vorst zo'n warm gevoel.
** Met op site van dat etablissement een mooi filmpje waarin zij daarover vertelt. Even doorklikken dus.

zondag 23 februari 2020

Uitzicht over Edinburgh


En het uitzicht was grandioos, over de stad van Robert Louis Stevenson,* toen ik nog op beide benen kon staan. Over de stad van Sir Walter Scott, die daar monumentaal onder zijn toren zit, met zijn hond aan zijn voeten.** Over de stad waar de choroform is uitgevonden – 'Thank God for James Young Simpson's discovery of chloroform anaesthesia in 1847' staat er op het wandbord in de St Giles' Cathedral, waardoor ik niets van het snijden in mijn been hoefde te voelen.***


Soms wilde ik dat het niet gebeurd was. Dat ik de tijd kon terugdraaien. Dat ik gewoon was opgestaan, de heuvel af gegaan, en dat we gewoon die gezellige pint waren gaan drinken in de Sheep Heid Inn, daar onderaan Arthur's Seat, in Duddingston village, aan het meer. Die pint heb ik nog tegoed!

31 januari 2019

* Niet 'de stad van Dr. Jekyll en Mr. Hide', wat ik eerst wilde schrijven, want dat speelt in Londen. Al is wel te begrijpen dat dit soort personages in het hoofd van een auteur uit Edinburgh konden ontstaan.
** Dat monument, in de vorm van een toren(tje), daaronder dus, is nog net te zien, heel klein, rechts op de foto, naast het reuzenrad. Het staat aan Princess Street.
*** In Groot-Brittanniƫ eert men zijn helden. De kerken zijn er vol met beelden en plaquettes. Van James Young Simpson is er ook nog een standbeeld, in Princess Street Gardens, onderaan het kasteel.

maandag 17 februari 2020

De foto's

17 december 2019

Wat zijn we blij met al die prachtige foto's die Dirk van Egmond van onze bruiloft heeft gemaakt! Uit het leven gegrepen! Iedere keer weer een feest om doorheen te bladeren.



Mag Ronin zijn zusje helpen met de ringen...



De familie Trapp.





Van 25 februari tot en met 23 mei exposeert Dirk van Egmond in het Katwijks Museum.

woensdag 12 februari 2020

De Wereld Draait Weg

5 februari 2016
Na Binnenstebuiten, als je 'het huis' gezien had, snel naar De Wereld Draait Door, en als het meezat ook nog een paar weken De slimste mens. Dat waren topavonden! Niet altijd, maar vaak wel. DWDD – een ijkpunt. Waarom? Misschien om wat er vandaag in de Volkskrant stond: de taal van Van Nieuwkerk.


We zijn er twee keer binnen geweest. De tweede keer had ik een boekje bij me van Matthijs, over zijn grote held Aznavour. Ik heb er een handtekening in.


dinsdag 4 februari 2020

Rechts

De pijl wordt er vĆ³Ć³r de operatie op gezet. Dat is protocol. 14 januari 2020.

Bij mij is altijd alles rechts. Ik ben doof aan m'n rechteroor. Rechts maakte ik ooit een smak op m'n knie, door een verloskundige die zonder te kijken achteruitgereden kwam,* rechts had ik vroeger altijd bloedneuzen en had ik minder lang geleden een zere bal, rechts brak ik ooit m'n arm, door van een hekje te vallen op de lagere school, bij slagbal, waardoor m'n moeder al m'n huiswerkopdrachten moest schrijven. Want ik schrijf ook rechts. En nu breek ik m'n enkel aan die kant.

* ... uit een straat waar ze niet in mocht. Met veel tegenzin stapte ze uit, maar vroeg niet even hoe het met me ging, want ze had zo'n haast, en ook toen ik haar later nog meldde dat er op de foto te zien was dat er een brokje bot uit mijn knieschijf was, toonde ze geen enkele compassie. Zo, dan ben ik maar even kwijt.